BEYOND PRINT: 8th Article: Irregular Card
คิดนอกกระดาษ ตอน Irregular Card By Nonthaporn Ketmanee, Published: 25 February 2013 ปีเก่าผ่านไปปีใหม่แทรกแซงเข้ามาอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่คอยย้ำเตือนอยู่ทุกปีว่า ปีใหม่มาแล้วนะ ก็คือ การ์ดอวยพรปีใหม่ ที่จะได้รับจัดส่งมาเรียงรายพร้อมข้อความตรึงใจ ขอให้… ต่างๆ นาๆ ย่างเข้ายุคแห่งความก้าวไกลทางเทคโนโลยีที่คืบคลานเข้ามาพร้อมความเปลี่ยนแปลง เช่นเดียวกับ การ์ดที่ได้รับในแต่ละปี มันเปลี่ยนเวอร์ชั่น รูปร่าง รูปทรง การเปิดตัวทักทายกับเราไปได้หลายแบบทีเดียว จากแบบแรกๆ ที่เราจะได้ยินคำว่า “มีจดหมายมาส่งครับ” พ่วงมาด้วยจากหนุ่มน้อยบุรุษไปรษณีย์ ขณะที่เรายืนรับจดหมายและโปสการ์ดอย่างตื่นเต้น พอกวาดตาไปเห็นซองสีเขียวเข้ม สแตมป์ยูเอส น้ำหนักไม่ถึงร้อยกรัม รอยยิ้มตัวเองยิ่งเปิดกว้าง รีบเปิดซองทันทีพบการ์ดปีใหม่ ป๊อปอัพซะด้วย โฮะๆ ๆ ๆ ลายมือเพื่อนสาวชาวต่างชาติบรรจงเขียนคำอวยพรทั้งอังกฤษและไทย ไม่รู้ไปหัดมาจากไหน แหม่! ช่างน่าประทับใจจริง เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานสักพัก ได้ยินเสียงเอฟเฟคท์ของแมคดัง “ตึ๊ง” บอกให้รู้ว่า You got mail. เห็นอีเมลล์จากป้าวัยรุ่นแอลเอสไตล์ส่ง E-card จากเวบไซด์ดัง เป็นกระรอก 3 ตัว มาร้องเพลงให้ฟัง พร้อมคำอวยพรในตอนท้าย หลังจากชื่นชมมหรสพออนไลน์ได้ไม่นาน WhatsApp ในมือถือก็ดังขึ้น พร้อมแสดงข้อความว่า Thanya sent you a photo สไลด์หน้าจอดูปุ๊บก็ได้เห็นรูปหลานใส่แว่นดำ ยืนกอดอกทำท่าเท่ๆ และคำอวยพรจากครอบครัวนี้ ซึ่งทุกปีจะส่งมาทางไปรษณีย์ ปีนี้มาแบบนี้ เร็วกว่าเยอะ ดูหลานๆ และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ข้อความอวยพรได้ไม่นาน ก็อยากจะส่งความสุขให้คนอื่นบ้าง คลิกคอมพ์เล่นๆ เข้าไปเจอกับ Microsite ที่ชื่อ Elf Yourself ของฝรั่งเค้า ที่ยังฮิตไม่เลิกแม้จะโด่งดังมาเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเราสามารถอัพโหลดรูปถ่ายหน้าเพื่อนเข้าไปใส่กับตัว Elf โดยดึงภาพจากไฟล์หรือทางเฟสบุ๊ค แล้วจัดหน้า... Read The Rest →
BEYOND PRINT: 7th Article: Secret Bar in New York
คิดนอกกระดาษ ตอน Secret Bar in New York By Nonthaporn Ketmanee, Published: 25 December 2012 เนื่องจากฉบับนี้ว่ากันด้วยเรื่องเฮฮาปาร์ตี้ เราในฐานะผู้รับผิดชอบคอลัมน์คิดและเขียนนอกกระดาษฉบับนี้ จึงขออนุญาตนำเสนอประสบการณ์ตอนที่ไปทำงานอยู่เมืองนิวยอร์กมาเล่าสู่กันฟังว่า นักออกแบบและครีเอทีฟอย่างเราๆ เวลาเลิกงาน จะไปหาเหตุปาร์ตี้ไปด้วยมองหาไอเดียไปด้วยที่ไหนกัน เผื่อจะเป็นประโยชน์กับใครที่มีโอกาสได้ไปทำงานหรือเรียนต่อที่นั่น มหานครนิวยอร์กที่เรารับรู้กันนั้นเป็นศูนย์รวมแห่งความบันเทิงเริงรมย์รอบด้าน เป็นเมืองที่ผู้คน ล้วนมีตัวตนและความคิดแตกต่างกันไป แต่หลังจากที่มนุษย์ทำงานทั้งหลายแหล่แห่กันเลิกงาน เค้าจะไปหาที่นั่งดื่มชิลๆ ร้องเพลง เต้นแร้งเต้นกา ดูผู้หญิงผู้ชาย คล้ายๆ บ้านเรานี่แหละ แต่ไอเดียสถานที่ของพวกเค้านี่สิ ช่างน่าสนใจ เราในฐานะกราฟิกดีไซน์เนอร์ตอนนั้น ก็มีแหล่งแนวๆ คูลๆ ไว้เม้าท์มอยสาระและไร้สาระอยู่ไม่น้อย และฉบับนี้ขอเริ่มจากแหล่งดื่มแบบลึกลับไม่เหมือนชาวบ้านของชาว New Yorkers ก่อนเลยละกัน ฮูเร่ หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการงานมาทั้งวัน ก็จะเริ่มออกปฏิบัติการยามค่ำคืน ส่วนใหญ่จะเริ่มย่าน East Village บนถนน St. Mark Place แต่ร้านที่เราจะพาไปนี้หายากระดับนึง ไม่มีป้ายชื่อร้าน คุณต้องเดินบนถนนเส้นนี้ไปเรื่อยๆ และสังเกตร้านขายฮอทด็อกที่มีชื่อว่า Crif Dogs อยู่ทางซ้ายมือ พอคุณยืนอยู่หน้าร้านขายฮอทด็อกแล้ว หันซ้ายหันขวาก็จะไม่เห็นร้านเหล้าบาร์ใดๆ อยู่แถวนั้น คุณต้องเดินเข้าไปในร้านฮอทด็อก พอเดินเข้าไปแล้ว ก็จะเจอตู้เกมรายล้อมซ้ายขวา มีเคาน์เตอร์สั่งอาหารอยู่ตรงกลาง ขณะที่มองอยู่นั้นจะเหลือบไปเห็นตู้โทรศัพท์สีดำอยู่ซ้ายมือ เข้าไปเลยค่ะ เข้าไปเลย คุณเดินเข้าไปในตู้ ยกหูโทรศัพท์รุ่นที่ต้องหมุนตัวเลขขึ้น ในตู้จะเขียนเบอร์ที่คุณต้องหมุน พอหมุนเสร็จก็รอฟังเสียงในสาย เวลาต่อมาจะพบว่าว่างเปล่า เหมือนโทรศัพท์เสีย ระหว่างที่คุณงงงวยอยู่นั้น พรืดดดดด… กำแพงที่อยู่ด้านซ้ายมือ ที่ติดกับตู้โทรศัพท์นั้น ตรงที่คุณยืนอยู่นั่นแหละ มันถูกเปิดออกค่ะ… พร้อมกับเด็กเสิร์ฟถามว่า “How many peoples?” ตอนที่ไปครั้งแรกเราตอบอย่างตะลึงงันไปว่า “Just one, please” เพราะมองผ่าน ประตูเข้าไปมันมีบาร์เหล้าซ่อนอยู่หลังตู้โทรศัพท์นั้นซึ่งอยู่ในร้านฮอทด็อกอีกที... Read The Rest →
BEYOND PRINT: 6th Article: What’s in that paper?
คิดนอกกระดาษ ตอน ในนี้มีอะไร? By Weerachon Weeraworawit, Published: 22 October 2012 ในนี้มีอะไร? ใครจะไปสนใจ กะอีแค่เศษกระดาษเน่าๆข้างถนน…….. แต่ผมเคยเห็นคนๆนึง ก้มไปหยิบ แล้วคลี่มันออกมาดู อี๋!!! หยิบขึ้นมาได้ไง สกปรกขนาดนี้ มีอะไรอยู่ข้างในก็ไม่รู้ แค่นั้นไม่พอ เค้ายังก้มหน้าก้มตาอ่านมันอย่างใจจดใจจ่อ นั่นเริ่มทำให้ผมคิดต่อไป ถึงสิ่งที่อยู่ในนั้น มันอาจมีข่าวใหญ่ที่เค้ามองหา มันอาจมีหน้าอกหน้าใจดาราที่เค้าอยากดู ที่แน่ๆ มันมีความอยากรู้อยากเห็นอยู่ในสายตาเค้าคนนั้น อ้อ! ลืมบอกไป คนอ่านคนนั้นเป็นก๊อบปี้ไรเตอร์ ถ้างั้น บางที เค้าอาจจะอยากเก็บข้อมูลดิบไปใช้งาน หรือบางที เค้าอาจจะอยากศึกษาการใช้ภาษาในหน้านั้น ขณะที่เค้ากำลังหมกมุ่น ผมก็ครุ่นคิดตาม บางที เค้าอาจกำลังมองหาแรงบันดาลใจในการคิดงาน บางที เค้าอาจจะเห็นบทหนัง บางที เค้าอาจจะอ่านมันไปหยั่งงั้น แต่ถึงยังไง เค้าต้องได้อะไรจากการอ่านครั้งนี้แน่ๆ อ้อ! ลืมบอกไป คนอ่านคนนั้นเป็นก๊อบปี้ไรเตอร์ที่เก่งมากๆ เขียนข้อความโฆษณาได้คม ได้เข้ม ได้ขนาดที่ว่า พี่ต่อธนญชัยเอ่ยปากชมทุกครั้ง “ใครเขียนบทพูดนี้มาวะเนี่ย โคตรใช่เลย!” ก็จะไม่ “ใช่” ได้ไง? ก็แม่งเล่นอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า ขนาดกระดาษเน่าๆ ยังอ่านเลย ในนี้มีอะไร? ใครจะไปสนใจ กะอีแค่เศษกระดาษเน่าๆข้างถนน……..
BEYOND PRINT: 5th Article: Lobby in Cannes
คิดนอกกระดาษ ตอน ล็อบบี้ที่คานส์ By Weerachon Weeraworawit, Published: 31 August 2012 อ๊ะๆ! ดูรูปและชื่อตอนคอลัมน์นี้แล้ว อย่าเพิ่งนึกว่ากำลังอ่านสารคดีนำเที่ยวนะครับ จริงอยู่ว่าผมกำลังจะชวนคุณผู้อ่านไปเที่ยวเมืองคานส์ แต่ไม่ใช่การพาเที่ยวโรงแรมห้าดาวที่นั่น หากเป็นการพาทัวร์แบบเจาะลึกถึงห้องตัดสินงานโฆษณาและสิ่งที่เรามองด้วยตาเปล่าไม่เห็น แต่ช่างมีผลมหาศาลกับชะตากรรมของงานบางชิ้น นั่นก็คือ… ล็อบบี้ งาน Cannes International Festival of Creativity ปีนี้ จัดขึ้นระหว่างวันที่ 17-23 มิ.ย.ที่ผ่านมา แต่การทำงานในฐานะกรรมการ Film Lions เริ่มต้นตั้งแต่ยังไม่เริ่มการตัดสิน กล่าวคือ พอผมเดินทางไปถึงคานส์เที่ยงๆวันศุกร์ที่ 15 มิ.ย.ปุ๊บ ตอนเย็นวันนั้น เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ ที่คานส์จะเลี้ยงดินเนอร์ต้อนรับกรรมการแต่ละหมวด โดยหมวดฟิล์มก็จะเลี้ยงกันที่โรงแรม Carlton ที่พวกเราพักกัน ทางผู้จัดงานคานส์ถือเป็นโอกาสอันดีที่กรรมการซึ่งต่างคนต่างมาจากทุกมุมโลกจะได้ทำความรู้จักมักคุ้น เป็นการ Breaking Ice ก่อนเริ่มการตัดสิน ส่วนกรรมการแต่ละคนก็จะถือโอกาสนี้แนะนำตัว แถมบางคนก็จะอวดผลงานของตนเองให้กรรมการชาติอื่นรับรู้และเอ็นดู แต่ปีนี้ ผมชิ่งครับ ฮ่าๆ! ก็แหม! วันเสาร์ที่ 16 มิ.ย. ผมก็จะต้องโดนล็อคให้ดูหนังในห้องสี่เหลี่ยมนานไปจนถึงอีกเสาร์นึงนู่นเลย เพื่อนกรรมการน่ะ รู้จักกันวันหลังก็ได้ ส่วนผมขอเที่ยวก่อน ว่าแล้วก็นั่งรถไฟยาวไปประเทศโมนาโก เยี่ยมชมเมืองซูเปอร์คาร์คือมอนติคาร์โลแบบชิลๆ แต่จริงๆแล้ว ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมเลือกชิ่งดินเนอร์นัดเปิดตัวกับเพื่อนกรรมการ!!! หนแรกที่ผมไปตัดสินงานคานส์เกิดขึ้นในปี 2007 หนนั้นไปตัดสินหมวด Outdoor Lions ยังจำความรู้สึกได้ดีเลยครับว่า ต้องแบกความคาดหวังอันหนักอึ้งของลูกน้องครีเอทีฟในทีมตัวเอง น้องๆเพื่อนๆพี่ๆครีเอทีฟทีมอื่น และของเอเจนซี่เก่าที่เคยทำงานด้วยเวลานั้นไปตัดสินด้วยเต็มบ่า จะไม่ให้รู้สึกหนักใจได้ไงล่ะครับ ก็ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ บ้านเราเวลาส่งงานไปคานส์ที ก็จะเน้นส่งแต่ในหมวด Film, Press แล้วก็เอางานในหมวด Press มาส่งเบิ้ลเข้าไปเป็นโปสเตอร์ในหมวด Outdoor อีกที โอ้ว! หมวดหลักๆของไทยแลนด์ แต่ก่อนมีแค่ 3... Read The Rest →
BEYOND PRINT: 4th Article: Cannes Judging
คิดนอกกระดาษ ตอน ตัดสินคานส์ By Weerachon Weeraworawit, Published: 15 May 2012 เดือนมิถุนายนจัดได้ว่าเป็นเดือนสำคัญที่สุดของคนโฆษณา ทำไมเหรอครับ? ก็เพราะเทศกาล Cannes International Festival of Creativity มีขึ้นเป็นประจำในเดือนนี้ โดยปีนี้จัดขึ้นระหว่างวันที่ 17 – 23 มิถุนายนครับ ถึงแม้จะมีรางวัลโฆษณาใหญ่ ๆ ระดับโลกอื่น ๆ อีกอย่าง The One Show ประเทศอเมริกา D&AD ประเทศอังกฤษ ฯลฯ แต่เป็นที่ยอมรับกันในวงการโฆษณามายาวนานว่าเวที Cannes ประเทศฝรั่งเศสนี่แหละ ที่เป็นพี่ใหญ่ตัวจริง ถ้าเปรียบกับเวทีประกวดภาพยนตร์ก็เท่ากับรางวัล Oscars เป็นนคร Mecca ของคนโฆษณาที่ต้องไปเยือนให้ได้ซักครั้งในชีวิต ดังนั้นพอคณะกรรมการจัดงานคานส์ส่งเทียบเชิญมาให้ผมเดินทางไปเป็นกรรมการตัดสินงานโฆษณาในหมวด Film Lions หรือหนังโฆษณาทั่วโลกในปีนี้ ผมจึงไม่ลังเลใจเลยที่จะตอบรับ การไปคานส์ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ของผม ครั้งแรกเกิดขึ้นในปี 2007 หนนั้นผมได้รับเชิญไปเป็นกรรมการตัดสินงานในหมวด Outdoor Lions ซึ่งครั้งนั้นผมยังจำได้ดีว่าเป็นปีที่งานโฆษณาไทยคึกคักสุด ๆ ครั้งนึงเลยทีเดียว กวาดรางวัล Gold Lions กลับบ้านมาได้ถึง 5 ตัว เฉพาะในหมวด Outdoor ที่ผมตัดสินเนี่ยก็ได้ไปสองตัว หมวด Press ที่พี่โต้ง Y&R ตัดสินก็คว้าอีกสองตัว โดยที่ผมเองโชคดีสุด ๆ ที่งานโฆษณาของตัวเองบังเอิญได้รางวัล Gold Lion ในหมวด Promo & Activation ในปีนั้นด้วย ทำให้ได้ขึ้นไปรับรางวัลกับมือบนเวที บอกได้เลยครับว่า เป็นความรู้สึกที่สุดยอดมาก ๆ ฟินสุด... Read The Rest →
