คิดนอกกระดาษ ตอน ครีเอทีฟไทย จะไปนอก By Weerachon Weeraworawit, Published: 25 August 2015 ตอนที่ไปตัดสินงานคานส์ครั้งแรกในปี 2007 ได้มีโอกาสสังสรรค์สนทนากับครีเอทีฟต่างชาติหลายต่อหลายคน เริ่มตั้งแต่ก้าวแรกที่ลงสนามบินเมืองนีซเพื่อนั่งรถต่อไปคานส์ จับพลัดจับผลูได้เพื่อนร่วมทางเป็น Tham Khai Meng ซึ่งขณะนั้นยังดำรงตำแหน่ง Co Chairman ของ Ogilvy & Mather Asia Pacific โดย Khai Meng มาตัดสินหมวดสิ่งพิมพ์ Press Lions ส่วนผมเป็นกรรมการตัดสินหมวดสื่อกลางแจ้ง Outdoor Lions ถึงแม้จะต้องนั่งรถคันเดียวกันไปยาวๆ เป็นชั่วโมง ด้วยความที่คุ้นเคยกันมาก่อนจากการพบปะในเวทีประกวดงานโฆษณาระดับภูมิภาค บทสนทนาวันนั้นจึงเป็นไปอย่างออกรสชาติ ยังจำได้ขึ้นใจว่า Khai Meng ชื่นชมผลงานครีเอทีฟของคนไทยมาก แต่ตั้งข้อสังเกตว่า ระวังงานไทยจะถึงช่วงขาลง เหตุเพราะครีเอทีฟไทยขี้อาย เวลาไปประชุมหรือตัดสินงานเมืองนอกก็ชอบเกาะกลุ่มกันอยู่แต่กับคนไทยด้วยกันเอง ทั้งไม่กล้าคุยภาษาอังกฤษ ทำให้ไม่ยอมไปทำงานเมืองนอก พลาดโอกาสนำความรู้และมุมมองจากต่างแดนมาช่วยเสริม ผลักดันผลงานไทยให้มีมาตรฐานอยู่ในระดับอินเตอร์ได้ในระยะยาว แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ Khai Meng ทายทักไว้ จนถึงวันนี้ งานโฆษณาของไทยไม่ได้สร้างความเกรงขามให้กับคู่แข่งบนเวทีประกวดอีกต่อไป หนังโฆษณาที่เคยโดดเด่นเป็นที่จับตามองก็กลับกลายเป็นแป้กตลอด คุณยังจำสิงโตทองตัวสุดท้ายของไทยในหมวดหนังโฆษณาได้มั้ย ต้องย้อนมองกลับไปไกลถึงปี 2008 กับหนังซิลวาเนีย เรื่อง Picnic โดยพี่จูดี้ – จุรีพร ไทยดำรงค์ ส่วนงานสิ่งพิมพ์ในหมวด Press และ Poster เราก็ยังย่ำเท้าอยู่กับที่ ลุ่มหลงงมงายทำงาน Scam หลอกลวงชาวโลกและตัวเองไปวันๆ ได้รางวัลใหญ่โตขนาดไหนก็ไม่นำความภาคภูมิใจใดๆ มาสู่วงการ แถมเป็นตัวอย่างไม่ดีให้กับเด็กรุ่นหลังด้วย ในขณะที่ Khai Meng กล้าก้าวออกจากประเทศสิงคโปร์ เติบโตในฐานะครีเอทีฟนักบริหารระดับ South East Asia จนกระทั่งในปี... Read The Rest →